اَلدَّرسُ الثَّامِنُ
تَوبةُ الثَّعلَبِ
بَرَزَ الثَّعْلَبُ یَوْماً فـﻰ شِعارِ النَّاصِحینا
فَمَشَی فـﻰ الأرضِ یَنْصَحْ و یَسُبُّ الْماکِرینا
و یَقولُ الْحَمْدُ لِلّـ... ـهِ إلهِ الْعالَمینا
واطْلُبوا الدِّیکَ یُؤَذِّنْ لِصَلاةِ الصُّبْح فینا
درس هشتم
توبه ی روباه
روزی روباه در جامه نصیحتگران ظاهر شد.
در حالی که در زمین نصیحت می کرد راه می رفت وبه حیله گران دشنام می داد.
و می گفت خدا را شکر خدای جهانیان.
ای بندگان خدا توبه کنید زیرا او پناهگاه توبه کنندگان است.
و خروس را دعوت کنید (بخواهید) تا برای نماز صبح در میان ما اذان بگوید.
فَذَهَبوا إلی الدِّیکَ, فقالَ:
بَلِّغوا الثَّعْلَبَ عَنِّـﻰ عَنْ جُدودﻯ الصَّالِحینا
عَنْ ذَوﻯ التِّیجانِ مِمَّن دخلوا الْبَطْنَ اللَّعینا
إنَّهُم قالوا وَ خَیْرُ الـ قَولِ قَولُ الْعارِفینا
مُخْطِئٌ مَنْ ظَنَّ یوماً أنَّ لِلثَّعْلَبِ دینا
أحمد شوقـﻰ (بتصرّفٍ)
پس به سوی خروس رفتند و او گفت:
به روباه از جانب من ابلاغ کنید . از جانب نیاکان درستکارم.
از تاجداران از کسانی که وارد شکم لعنتی شده اند.
آنان گفته اند و بهترین سخن، سخن دانایان است .
خطا کار است کسی که روزی گمان کند که روباه دین دارد .
احمد شوقی (با تصرّف)